Antonio José Bolívar Proaño woont in El Idilio, een afgelegen dorp in het Amazonegebied van de Shuar-indianen (onterecht Jívaros genoemd). Hier leerde hij de jungle en haar wetten kennen, evenals het respecteren van de dieren en de oorspronkelijke bewoners. Daarnaast leerde hij als geen ander jagen op de angstaanjagende tigrillo, iets wat geen enkele blanke hem na kon doen. Op een dag besloot hij zich te verdiepen in romantische romans - het soort dat echte, hartverscheurende liefde beschrijft - die hem tweemaal per jaar door de tandarts Rubicundo Loachamín worden gebracht om de eenzame nachten in zijn nadere oude dag te verlichten. Door deze verhalen ontsnapt hij even aan de luidruchtige domheid van gierige vreemdelingen die denken de jungle te beheersen, gewapend tot de tanden, maar niet weten hoe ze moeten omgaan met een razend roofdier dat zijn jongen verloren heeft. De avonturen en emoties van de oude Alberto Bolívar Proaño, omschreven in een heldere, beknopte en precieze taal, zullen nog lang in ons geheugen blijven hangen.