De "trois contes" van Flaubert zijn een prachtig voorbeeld van zijn veelzijdige schrijfstijl. In "Un coeur simple" komt de intieme psycholoog naar voren, terwijl "Hérodias" Flaubert laat zien als historicus en schilder. "Saint Julien" toont zijn liefde voor fabels en het bovennatuurlijke. De verhalen gebruiken uiteenlopende decors: zijn jeugd, de Oudheid en de Middeleeuwen. Ondanks de kunstzinnigheid van zijn werk, schuilt er een diepere tederheid in zijn woorden. Flaubert zelf gaf aan te streven naar medeleven opwekken en gevoelige lezers te ontroeren, omdat hij zichzelf ook tot deze groep rekende.