«Ma vie est ook cabossée que mijn gezicht. Mijn neus, alleen al, telt zevenentwintig breuken. Drieëntwintig zijn afkomstig van het boksen; vier van mijn vader. De hevigste klappen ontving ik van degene die me bij de hand had moeten nemen en had moeten zeggen: 'Ik hou van je'.» Tim wordt beschouwd als een «slechte invloed». Verlaten door zijn moeder en mishandeld tot op het randje van de dood door zijn vader, wordt hij op 5-jarige leeftijd een kind van de Jeugdzorg. Van pleeggezinnen naar heropvoedingshuizen, van wreedheden tot vernederingen, leert hij geweld en haat kennen. Toch zal zijn immense dorst naar vrijheid en liefde hem meevoeren door de straten van Parijs, waar hij tijdens toevallige ontmoetingen op zoek gaat naar een verloren menselijkheid en toegang tot geluk. Dit aangrijpende getuigenis van een verwoeste jeugd is eveneens een prachtig eerbetoon aan liefde, vergeving en het leven.