Opgegroeid in Australië in de jaren 1920 en 1930, waren de veertienjarige Molly en haar neefjes Daisy en Gracie kinderen van Aboriginal moeders en blanke vaders. In 1931 werden Molly en haar neven weggehaald bij hun families en naar een kamp gestuurd om opgeleid te worden als goede 'blanke' Australiërs. Ze kregen te horen dat ze hun moeders, hun taal en hun thuis moesten vergeten. Maar Molly wilde niet vergeten. Zij en haar neven ontsnapten en liepen terug naar Jigalong, 1.600 kilometer verderop, waarbij ze het rabbit-proof fence volgden als hun gids door de woestijn. Dit is het waargebeurde verhaal van die tocht, verteld door Molly’s dochter, Doris. Het is tevens een bekroonde film.