De baan leek te mooi om waar te zijn. Er moest wel een addertje onder het gras zitten - en dat was er ook. John Duncan was een eerlijke man, maar hij had dringend behoefte aan geld. Hij had kinderen voor wie hij moest zorgen. John stond op het punt alles te accepteren wat hem werd aangeboden, en zijn bazen waren zich daar terdege van bewust. Ze gaven hem de baan omdat ze wisten dat hij geen nee kon zeggen; hij kon zich eerlijkheid niet veroorloven. De baan begon als een giftige invloed in zijn leven te werken. Het veranderde hem en verblindde hem, waardoor hij de echte dreiging niet zag - totdat het al te laat was.