Op een afgelegen eiland in de buurt van Cherbourg leven een oude man en een jong meisje geïsoleerd, omringd door bedienden en lijfwachten, ver weg van enige weerspiegelingen; Hazel mag op geen enkele manier haar eigen gezicht zien. Françoise, een verpleegster, wordt aangesteld om voor het meisje te zorgen en ontdekt waarom Hazel zich neerlegt bij de tedere aanrakingen van de oude man. Ze zal achterhalen welke genadeloze machinaties de man gebruikt om een intense, bijna obsessieve liefde te vervullen. In dit beklemmende isolement herneemt Amélie Nothomb haar favoriete thema's: de illusies van absolute liefde en de onverbrekelijke band tussen passie en perversiteit. De jonge schrijfster toont sterker dan ooit haar enigszins angstaanjagende voorliefde voor morbide romantiek, die echter wordt verzacht door humor en uitstekend tot uiting komt in een heldere en sobere schrijfstijl.