Elke ochtend brengt mama Krokodil heerlijke bananen naar Achille voor zijn ontbijt. Ze raakt steeds weer in bewondering: « Mijn zoon, wat ben je groot, wat ben je mooi, wat heb je prachtige tanden! » Maar op een ochtend eet Achille niets. Hij wil geen bananen. Wat hij echt wil, is een kind opeten. Zijn ouders maken zich zorgen. Ze brengen hem een worst zo groot als een vrachtwagen. Ze bereiden een gigantische chocoladetaart voor hem. Niets helpt. Wat Achille wil, is een kind opeten. Wat zou deze gedachte uit zijn hoofd kunnen krijgen? Misschien door een kind te ontmoeten?