In de herfst van 1776 begint Rousseau als oude man aan zijn "Rêveries", wetende dat hij dicht bij de dood is. Hij is beroemd in heel Europa en toch gedesillusioneerd door een wereld die hem, zoals hij denkt, heeft verworpen. Ondanks alles blijft hij schrijven. Voor Rousseau vormen de "Rêveries" een vervolg op zijn "Confessions". Echter, in plaats van zijn levensverhaal te vertellen of zichzelf aan anderen uit te leggen om zijn ware aard te onthullen, richt hij zich nu vooral op zelfreflectie. In de stilte die introspectie bevordert, noteert hij herinneringen die opduiken, voornamelijk voor zichzelf, terwijl hij probeert een dieper inzicht te krijgen in het menselijk bewustzijn. Zijn meditaties krijgen de vorm van wandelingen, waarbij dromen leiden tot een breder zelfbewustzijn en het contact met de natuur een bron van zuiver geluk is vanwege het simpele feit van het bestaan. Deze teksten markeren het begin van een nieuwe manier van schrijven, die wordt gekenmerkt door een vrije en moeiteloze benadering, versterkt door kalme, vaak poëtische proza die diep weet te raken. Misschien waren deze "Rêveries" van Rousseau niet specifiek bedoeld voor het brede publiek toen hij in juli 1778 in Ermenonville stierf, maar ze zijn in ieder geval een geschenk aan ons.