La solitude à deux, tel était le rêve d'Emile et de Juliette. Een huis diep in het bos waar ze hun dagen samen zouden doorbrengen. Echter, hun idyllische retraite kende een uitzonderlijk element: een buurman genaamd Palamède Bernardin. In eerste instantie maakte hij kennis met hen, maar al snel begon hij elke middag van vier tot zes uur bij hen binnen te vallen, zonder een woord te zeggen, of nauwelijks. Deze vreemde en ongenodigde aanwezigheid werd langzaam meer storend voor het paar dan alle drukte van de wereld om hen heen. Dit vormt de basis voor een zeer donkere komedie, die...