« Een eerlijke man - burgerlijk pensioen, 600 francs rente - berooid geraakt voor zijn dochters die elk 50.000 livres rente hebben, stervend als een hond »: zo luidt de vermelding die te lezen is in Balzacs album. Dit album bevat de oorsprong van Le Père Goriot. Echter, deze roman gaat veel verder dan enkel het verslag van een sterfgeval. Het is de "sentimentele opvoeding" van Rastignac, een jonge man uit de provincie die naar Parijs trekt, en zijn leerproces over het leven, de samenleving en de mensen. Het is tevens een portret van een stad die zichzelf overgeeft aan het plezier, waar de zogenaamde 'eerlijke mensen' elkaar onderling verscheuren. Bovendien is daar ook Vautrin, die, ondanks zijn gemoedelijke uitstraling, een demonisch kantje verbergt. Net als pension Vauquer fungeert Le Père Goriot als een kruispunt van lotsbestemmingen. Veelzijdige roman, sleutelfiguur in de Comédie humaine, dit verhandeling over passies werpt geen moreel oordeel. Daarom bezit het geen morale connotatie.