Corrado is een professor die elke avond het donkere en gebombardeerde Turijn verlaat om zijn toevlucht te zoeken in de omliggende heuvels. Maar wanneer de oorlog zelfs daar doordringt, besluit hij zich terug te trekken naar andere, nog verder gelegen heuvels, die van zijn jeugd. Op zijn weg stuit hij op vuurgevechten, doden en mensenbloed dat zich vermengt met de benzine uit lekkende vrachtwagens. De onschuld is voorgoed verloren en zelfs de grond van zijn herkomst kan geen troost bieden, omdat niets meer hetzelfde is. Dit werk vertegenwoordigt het hoogtepunt van Cesare Pavese's schrijverschap, het verhaal van een individuele eenzaamheid tegenover civiele en historische betrokkenheid; het egoïsme wordt overwonnen door de ontdekking dat elke gevallene lijkt op degene die achterblijft, en hen ter verantwoording roept. Deze roman is het symbool van politieke betrokkenheid en het existentiële ongemak van een hele generatie.