Tara Westover en haar familie groeiden op met het voorbereiden op de Eindtijd, maar volgens de overheid bestond ze niet. Ze was niet geregistreerd voor een geboorteakte. Ze had geen schooldossiers omdat ze nog nooit in een klaslokaal was geweest, en geen medische dossiers omdat haar vader niet in ziekenhuizen geloofde. Naarmate ze ouder werd, raakte haar vader steeds radicaler en haar broer gewelddadiger. Op haar zestiende wist Tara dat ze thuis weg moest. In die beslissing ontdekte ze zowel de transformerende kracht van onderwijs als de prijs die ze daarvoor moest betalen.