Zoals al zijn grote werken, kent ook Hermann Hesses "Demian" een boeiende en opmerkelijke ontstaans- en ontvangstgeschiedenis. De auteur, die destijds veertig jaar oud was, schreef dit boek midden in de Eerste Wereldoorlog. Hoewel het al in de herfst van 1917 was voltooid, verscheen het pas in juni 1919, zes maanden na het einde van de oorlog, vanwege Hesses relatieve onbekendheid als schrijver. Hij presenteerde het manuscript aan de uitgeverij als het debuutwerk van een zogenaamd jonge, zieke dichter genaamd Emil Sinclair, die tot dan toe alleen bekendheid had verworven door pacifistische artikelen en verhalen in kranten en tijdschriften - werken die eveneens door Hesse waren geschreven.
Ondanks deze anonieme presentatie werd het boek enthousiast ontvangen en bekroond met de prestigieuze Fontane-Prijs voor beste debuutwerk van een beginnend auteur. De invloedrijke schrijver Thomas Mann vergeleek de impact van "Demian" met die van Goethes "Werther", en prees hoe het boek met huiveringwekkende precisie de zeitgeist wist te treffen, waardoor een hele generatie zich identificeerde met een stem die zij beschouwden als de belichaming van hun diepste levensgevoel. Voor de onthulling van het pseudoniem in mei 1920 kende "Demian" reeds drie herdrukken. Daarna volgden nog eens 93 drukken tijdens Hesses leven, nu onder zijn echte naam.