Door Stephen Dedalus' jeugd in Dublin te beschrijven en zijn zoektocht naar identiteit door middel van kunst, biedt het verhaal niet alleen een indirecte zelfportret van de jonge James Joyce, maar ook een universeel eerbetoon aan de 'eeuwige verbeelding' van de kunstenaar. De roman illustreert Dedalus' geleidelijke emancipatie van de aanspraken van familie, religie en Ierland zelf.